OMD
Napisane: 15-08-2011, 22:48
Zespół powstał pod koniec lat lat 70 w Wirral na przedmieściach Liverpoolu z inicjatywy wokalisty i basisty Andyego McCluskeya, oraz klawiszowca Paula Humphreysa, początkowo pod nazwą The Id, by z czasem przeobrazić się w Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD). Grupa - wcześniej supportując Gary'ego Numana - zadebiutowała w 1979 roku singlem Electricity, który z miejsca stał się przebojem. Na początku 1980 roku ukazuje się pierwszy album zatytułowany po po prostu Orchestral Manoeuvres in the Dark, po której nagraniu na stałe zostają przyjęci dwaj pozostali muzycy uczestniczący w jej nagrywaniu - perkusista Malcolm Holmes, oraz klawiszowiec i saksofonista Martin Cooper.
Na piewrszwj płycie zespołu dominuje elektroniczna muzyka inspirowana przede wszystkim twórczością niemieckich legendarnych kapel takich, jak Kraftwerk i Neu!; muzyka ta jest mocno zabarwiona psychodelą lat 60, co też staje się znakiem firmowym OMD. Kolejne płyty grupy - Organisation, Architecture & Morality i Dazzle Ships zyskują na mroczności i melancholii, zespół w tamtym czasie eksperymentuje nawet z rockową awangardą. Wspomniane płyty są najlepszymi w dyskografii OMD, zespół odnosi duży sukces komercyjny i prezentuje się wówczas najbardziej korzystnie, jeżeli chodzi o walory artystyczne. Od roku 1984 OMD zdecydowanie zmieniają orientację muzyczną idąc w kierunku pop, mimo to albumy z tego okresu prezentują dawkę solidnego synthpopu.
W 1988 roku po nagraniu The Best Of OMD zespół praktycznie się rozpada, jednak Andy McCluskey kompletuje nowy skład i kontynuuje działalność pod szyldem OMD, podczas gdy dawni muzycy OMD bez powodzenia kontynuują działalność solową. Nowe OMD wydaje dwie zupełnie przeciętne płyty - Sugar Tax i Liberator - na których dominuje kiczowata muzyka dance typowa dla lat 90, mimo to nie brakuje, nawet na tak słabych płytach perełek pokroju Sailing on the Seven Seas, co przynosi grupie miejsca na listach przebojów.
W 1996 OMD robią zwrot niemal o 360 stopni nagrywając świetny album Universal, na którym grupa prezentuje się... rockowo, symfonicznie i gospelowo.
W 1998 roku OMD zawiesza działalność, by - dość nieoczekiwanie - powrócić w 2006 roku w oryginalnym składzie McCluskey-Humphreys-Holmes-Cooper; grupa daje szereg koncertów z czego w 2007 roku ukazuje się pierwszy w ich dorobku pełen koncertowy album Architecture & Morality & More - zagrany na żywo po 26 latach największy album OMD w legendarnej londyńskiej Hammersmith Odeon. W 2010 roku ukazuje się długo oczekiwany album - co ważne dobry - History Of Modern.
OMD w roku 1981 - Martin Cooper i Malcolm Holmes u góry; Andy McCluskey i Paul Humphreys u dołu.
Wybrana dyskografia:
1980 - Orchestral Manouvres in the Dark
1980 - Organisation
1981 - Architecture & Morality
1983 - Dazzle Ships
1984 - Junk Culture
1985 - Crush
1986 - The Pacific Age
1988 - The Best Of OMD
1991 - Sugar Tax
1993 - Liberator
1996 - Universal
2007 - Architecture & Morality & More (live)
2010 - History Of Modern
Na piewrszwj płycie zespołu dominuje elektroniczna muzyka inspirowana przede wszystkim twórczością niemieckich legendarnych kapel takich, jak Kraftwerk i Neu!; muzyka ta jest mocno zabarwiona psychodelą lat 60, co też staje się znakiem firmowym OMD. Kolejne płyty grupy - Organisation, Architecture & Morality i Dazzle Ships zyskują na mroczności i melancholii, zespół w tamtym czasie eksperymentuje nawet z rockową awangardą. Wspomniane płyty są najlepszymi w dyskografii OMD, zespół odnosi duży sukces komercyjny i prezentuje się wówczas najbardziej korzystnie, jeżeli chodzi o walory artystyczne. Od roku 1984 OMD zdecydowanie zmieniają orientację muzyczną idąc w kierunku pop, mimo to albumy z tego okresu prezentują dawkę solidnego synthpopu.
W 1988 roku po nagraniu The Best Of OMD zespół praktycznie się rozpada, jednak Andy McCluskey kompletuje nowy skład i kontynuuje działalność pod szyldem OMD, podczas gdy dawni muzycy OMD bez powodzenia kontynuują działalność solową. Nowe OMD wydaje dwie zupełnie przeciętne płyty - Sugar Tax i Liberator - na których dominuje kiczowata muzyka dance typowa dla lat 90, mimo to nie brakuje, nawet na tak słabych płytach perełek pokroju Sailing on the Seven Seas, co przynosi grupie miejsca na listach przebojów.
W 1996 OMD robią zwrot niemal o 360 stopni nagrywając świetny album Universal, na którym grupa prezentuje się... rockowo, symfonicznie i gospelowo.
W 1998 roku OMD zawiesza działalność, by - dość nieoczekiwanie - powrócić w 2006 roku w oryginalnym składzie McCluskey-Humphreys-Holmes-Cooper; grupa daje szereg koncertów z czego w 2007 roku ukazuje się pierwszy w ich dorobku pełen koncertowy album Architecture & Morality & More - zagrany na żywo po 26 latach największy album OMD w legendarnej londyńskiej Hammersmith Odeon. W 2010 roku ukazuje się długo oczekiwany album - co ważne dobry - History Of Modern.
OMD w roku 1981 - Martin Cooper i Malcolm Holmes u góry; Andy McCluskey i Paul Humphreys u dołu.
Wybrana dyskografia:
1980 - Orchestral Manouvres in the Dark
1980 - Organisation
1981 - Architecture & Morality
1983 - Dazzle Ships
1984 - Junk Culture
1985 - Crush
1986 - The Pacific Age
1988 - The Best Of OMD
1991 - Sugar Tax
1993 - Liberator
1996 - Universal
2007 - Architecture & Morality & More (live)
2010 - History Of Modern